မုိဘုိင္ဖုန္း အသံုးအႏႈန္း (၂)

မုိဘုိင္ဖုန္း အသံုးအႏႈန္း (၁) ထဲမွာ ကေန႔ေခတ္ မုိဘုိင္ဖုန္း တစ္လံုးရဲ့ အေရးပါပံုကုိ လည္းေကာင္း။ မုိဘုိင္ဖုန္းမွာ အသံုးျပဳေနတဲ့ ဖုန္းေ၀ါဟာရ အသံုးအႏႈန္းေတြကုိ သိသင့္တန္သေလာက္ သိႏုိင္ေအာင္ ေလ့လာသင့္ေၾကာင္းနဲ႔အတူ မုိဘုိင္ဖုန္း အသံုးအႏႈန္း ၁၀-လံုးကုိလည္း ရွင္းလင္း တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ကေန႔ေတာ့ မုိဘုိင္ဖုန္းနဲ႔ သက္ဆုိင္တဲ့ အသံုးအႏႈန္းထဲက အခ်ိဳ႔ကုိ ျပန္လည္ထုတ္ႏႈတ္ တင္ျပပါမယ္။

11. Bandwidth = သတင္းအခ်က္အလက္ သယ္ေဆာင္ႏုိင္တဲ့ ပမာဏ (ဘန္၀စ္)
တယ္လီဖုန္း ဆက္သြယ္ေရး (ၾကိဳး၊ ၾကိဳးမဲ့စနစ္) ကေန (သုိ႔မဟုတ္) ကြန္ပ်ဴတာ ခ်ိတ္ဆက္မႈကေန တစ္ဆင့္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကုိ သယ္ေဆာင္ ေပးပုိ႔ႏုိင္တဲ့ ပမာဏကုိ ဘန္၀စ္လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ အနာေလာ့ဂ္စနစ္မွာ အခ်ိန္တစ္စကၠန္႔တုိင္းကုိ ဟတ္ဇ္ (Hz) လုိ႔ အတုိေကာက္ သံုးေနၾကတဲ့ Hertz နဲ႔ တိုင္းတာပါတယ္။ ဆုိလုိတာက တစ္စကၠန္႔အတြင္း သယ္ေဆာင္ႏုိင္တဲ့ သတင္းအခ်က္မ်ားကုိ ၁-Hz လုိ႔ ေခၚတယ္။ ႐ူပေဗဒ စကားလံုးနဲ႔ သံုးရရင္ ဖရီကြမ္န္စီလုိ႔ ေခၚတဲ့ ၾကိမ္ႏႈန္းရဲ့ အျမင့္ဆံုးနဲ႔ အနိမ့္ဆံုးၾကားက ခုန္ႏႈန္း ကြာဟခ်က္ကုိ တြက္ခ်က္ေပးတာကုိ ဘန္၀စ္လုိ႔ ေခၚတယ္။

ဒစ္ဂ်စ္တယ္စနစ္မွာေတာ့ တစ္မ်ဳိး။ ခ်န္နယ္လ္ (လုိင္း) ကေနတစ္ဆင့္ သယ္ေဆာင္ ပုိ႔ေပးႏုိင္တဲ့ ပမာဏ (သုိ႔မဟုတ္) တန္ဖုိးကုိ ဘစ္ (bit) နဲ႔ တုိင္းတယ္။ တစ္စကၠန္႔အတြင္း သတင္းအခ်က္ သယ္ေဆာင္ပုိ႔ေပးႏုိင္သမွ်ကုိ ၁-ဘစ္ (1-bit) လုိ႔ သတ္မွတ္တယ္။ Bandwidth-ဆုိတဲ့ စကားလံုးဟာ Band နဲ႔ width ႏွစ္လုံး တြဲသံုးထားတာမုိ႔ ႀကိဳးမဲ့ တယ္လီဖုန္းစနစ္မွာ သံုးေနတဲ့ Band ေ၀ါဟာရႏွင့္ မေရာမိပါေစနဲ႔။ အဲဒီဟာက MHz နဲ႔ အတုိေကာက္သံုးၿပီး စီမံခန္႔ခြဲတဲ့ လုိင္းကုိ ဆုိလုိတယ္။ ဥပမာ- ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ သံုးတဲ့ဖုန္း GSM 900 MHz, CDMA 800 MHz, CDMA 450 MHz ဆုိတဲ့ သေဘာပါ။ ဒီ Bandwidth ေ၀ါဟာရကေတာ့ ပမာဏကုိ ဆုိလုိတယ္။ အဲဒီ 900 MHz သံုးတဲ့ ဂ်ီအက္စ္အမ္ဖုန္းထဲသုိ႔ သတင္းအခ်က္အလက္ (စာ၊ ႐ုပ္၊ သံ) သယ္ေဆာင္ေပးႏုိင္တဲ့ ပမာဏကုိ Bandwidth လုိ႔ လြယ္လြယ္ မွတ္သားႏုိင္ပါတယ္။

12. Bit = ဘစ္
Bit ဆုိတဲ့စကားလံုးက Binary (ေပါင္းစည္းျခင္း) နဲ႔ Digit (ဂဏန္း) စာလံုးႏွစ္လံုးကုိ ေပါင္းစပ္ထားတာပါ။ ဂဏန္း ၂-လံုးကုိ အေျချပဳၿပီး တီထြင္ထားတဲ့ ဒစ္ဂ်စ္တယ္လ္ နည္းပညာမွာ ဘယ္အရာမဆုိ တစ္ခုက “သုည” ျဖစ္ရၿပီး ေနာက္တစ္ခုက “တစ္” ျဖစ္ရမယ္။ ဆုိလုိတာက ၁-ဘစ္ (1-bit) ဟာ ဂဏန္း ၂-လံုးျဖစ္တဲ့ “0” သုိ႔မဟုတ္ “1” တစ္ခုခုကုိ ကုိယ္စား ျပဳထားတယ္။ (byte ကုိ ထပ္ၾကည့္ပါ။)

13. Bluetooth = ဘလူးတု(တ္)
PANs ဆုိတဲ့ တစ္ဦးခ်င္း ဧရိယာ ကြန္ရက္ (Personal Area Networks) ကုိ ဖန္တီးၿပီး အသံုးျပဳရန္ တီထြင္ထားတဲ့ တာတုိ-ႀကိဳးမဲ့စနစ္ကုိ ဘလူးတု(တ္) လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ သင့္ဖုန္းနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အနီးအနားမွာရွိေနတဲ့ ဖုန္းကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ တာတုိ-ဆက္သြယ္မႈအတြက္ အသံုးျပဳရတဲ့ ကိရိယာ တစ္ခုေပါ့။
ဘလူးတု(တ္) ဆုိတာနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ဆက္သြယ္ႏုိင္တဲ့ ကိရိယာ ၂-ခု ရွိရပါမယ္။ ဘလူးတု (တ္) နားၾကပ္ရယ္၊ ဘလူးတု (တ္) ပုိ႔လႊတ္ႏုိင္တဲ့ ကိရိယာရယ္ေပါ့။ ဒါမွမဟုတ္ ပုိ႔လႊတ္တဲ့ ကိရိယာနဲ႔ လက္ခံရယူတဲ့ ကိရိယာဆုိၿပီး ၁-စံု ရွိရပါမယ္။ ပုိ႔လႊတ္တဲ့ ကိရိယာက ဖုန္း၊ သင္ပုန္း၊ ကြန္ပ်ဴတာ တစ္ခုခုျဖစ္ၿပီး၊ လက္ခံရယူတဲ့ ကိရိယာကေတာ့ ဖုန္း၊ သင္ပုန္း၊ ကြန္ပ်ဴတာအျပင္ ႀကိဳးမဲ့-နားၾကပ္ပါ ပါ၀င္တယ္။

အခုေနာက္ဆံုးေပၚ စမတ္ဖုန္း၊ ပမ္ (လက္ဖ၀ါးတင္ ကြန္ပ်ဴတာ)၊ သင္ပုန္း (ကြန္ပ်ဴတာ အျပား)၊ လက္ေတာ့ပ္ (ေပါင္ေပၚတင္ ကြန္ပ်ဴတာ) အမ်ားစုမွာ ဘလူးတု (တ္) စနစ္ကုိ တပ္ဆင္ထားၾကတယ္။ ဘလူးတု (တ္) ပုိ႔လႊတ္ႏုိင္တဲ့ အကြာအေ၀းကုိ တြက္ခ်က္ၿပီး အဆင့္-၁ နဲ႔ အဆင့္-၂ ခြဲျခားထားတယ္။ အဆင့္-၁ ကုိေတာ့ အကြားအေ၀း ေပေပါင္း ၃၀၀ (သံုးရာ) အထိ သံုးစြဲႏုိင္ၿပီး၊ အဆင့္-၂ ကုိေတာ့ ေပ-၃၀ ၀န္းက်င္မွ်သာ အသံုးျပဳႏုိင္မွာပါ။
ဘလူးတု (တ္) ဟာ ၁၀-ရာစုေခတ္တုန္းက ေနာ္ေ၀းနဲ႔ ဒိန္းမတ္ ႏွစ္ႏုိင္ငံကုိ ေပါင္းစည္းႏုိင္ခဲ့တဲ့ ဘုရင္မင္းျမတ္ ဟာရယ္ဘလူးတု (တ္) (Harald Bluetooth) ရဲ့ နာမည္ရင္းပါ။ သူ႔ကုိ ဂုဏ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႔ ဒီနာမည္ကုိ ေရြးေပးထားျခင္း ျဖစ္တယ္။

14. Broadband = ဘေရာ့ဘန္
Broadband ဆုိတာနဲ႔ ပုဂံဆုိက္ဘာတက္ခ္ကေန ျမန္မာႏုိင္ငံအႏွံ႔အျပားမွာ တပ္ဆင္ထားခဲ့တဲ့ ဒယ္အုိးစေလာင္းႀကီးကုိ ျမင္ေယာင္ေနၾကမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဘေရာ့ဘန္-ဆုိတာကလည္း ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ အင္တာနက္ကုိ ခ်ိတ္ဆက္ သုံးစြဲႏုိင္ဖုိ႔ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကုိ ပုိ႔လႊတ္ေပးတဲ့ စနစ္တစ္ခုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ႐ိုး႐ုိးဘန္ (Band) စနစ္မွာေတာ့ ႀကိမ္ႏႈန္း အနည္းငယ္ကုိသာ ပုိ႔လႊတ္ေပးႏုိင္တယ္။ တစ္စကၠန္႔မွာ 3 MHz ပဲ ပုိ႔လႊတ္ႏုိင္တယ္။ ဒီဘေရာ့ဘန္ (Broadband) က်ေတာ့ တစ္စကၠန္႔အတြင္း 3 MHz ထက္မက ပုိၿပီး ပုိ႔လႊတ္ႏုိင္တယ္။ ဘေရာ့ေ၀း (Broadway) ဆုိတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကုိ သတိရၾကမွာပါ။ လမ္းမႀကီး-လုိ႔ အဓိပၸါယ္ ရတယ္ေလ။ လမ္းမႀကီးဆုိေတာ့ လမ္းက က်ယ္တယ္။ လမ္းက က်ယ္ေတာ့ ယာဥ္ေတြ ပုိသြားလာႏုိင္တယ္ေလ။ အလားတူပဲ သတင္းအခ်က္အလက္ အမ်ားႀကီးကုိ ပုိ႔လႊတ္ႏုိင္တဲ့စနစ္ကုိ Broadband လုိ႔ ေခၚတာပါ။
ျမန္ႏႈန္းျမင့္စနစ္ (High-Speed) ကုိလည္း ဘေရာ့ဘန္လုိ႔ ေခၚေသးတယ္။ ဘယ္ေလာက္အထိ ျမန္ႏႈန္းျမင့္သလဲဆုိရင္ စေလာင္းကေန ထုတ္လႊတ္တဲ့ သတင္း၊ ႐ုပ္ရွင္၊ ဗီဒီယုိေတြကုိ တီဗီ (႐ုပ္ျမင္သံၾကား) စက္နဲ႔ တုိက္႐ုိက္ ဖြင့္ၾကည့္ႏုိင္သလုိ ဘေရာ့ဘန္စနစ္ကုိ သံုးၿပီး အင္တာနက္ လႊင့္မယ္ဆုိရင္ သတင္း၊ ႐ုပ္ရွင္၊ ဗီဒီယုိေတြကုိ ကြန္ပ်ဴတာ၊ သင္ပုန္း၊ ဖုန္းေတြနဲ႔ အထစ္အေငါ့မရွိ ၾကည့္႐ႈႏုိင္တယ္။

15. Browser (Mini-Browser) = ဘေရာက္စာ (အေသးေလး)
ဘေရာက္စာ-ဆုိတာက အင္တာနက္ေပၚမွာ လႊင့္တင္ထားတဲ့ ၀က္ဆုိက္ (web-site) ေတြကုိ ဖြင့္ၾကည့္ ရွာေဖြႏုိင္တဲ့ အသံုးခ်ကိရိယာ တစ္မ်ိဳးပါ။ Internet Explorer, Mozilla Firefox, Google Chrome ေတြကုိ ဘေရာက္စာလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ၀က္ဆုိက္ ပုိင္ရွင္ေတြကုိ ဒီဘေရာက္စာေတြနဲ႔ပဲ ေပးခ်င္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ကုိ အင္တာနက္ေပၚ လြင့္တင္ၾကသလုိ အင္တာနက္ အသံုးျပဳသူေတြကလည္း ဒီဘေရာက္စာေတြကုိပဲ ဖြင့္ၿပီး သူတုိ႔ လုိခ်င္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကုိ စူးစမ္းရွာေဖြၾကတယ္။

အရင္ေခတ္ကဆုိ ကြန္ပ်ဴတာသံုး ဘေရာက္စာ (Browser) ကုိပဲ တီထြင္ခဲ့ၾကတယ္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ 800x600 pix အရြယ္အစားေလာက္ေပါ့။ အခုက်ေတာ့ ေခတ္မီတဲ့ သင္ပုန္းေတြ ဖုန္းေတြ ေခတ္နဲ႔အညီ ေပၚလာၿပီ။ ဒီေတာ့ကာ ဘေရာက္စာ အေသးေလး (Mini-broswer) ကုိ ထပ္ၿပီး တီထြင္ခဲ့ရတယ္။ 320x480 pix အရြယ္အစားေလာက္ေပါ့။ ကြန္ပ်ဴတာသံုး ဘေရာက္စာေတြကုိ ဖုန္းမွာ သံုးလုိ႔ မရတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၀က္ဆုိက္ရဲ့ မူလစာမ်က္ႏွာနဲ႔ ကြက္တိ မျဖစ္ဘူး။ တအားႀကီးေနတယ္။ အကုန္ျမင္ဖုိ႔အေရး စာမ်က္ႏွာကုိ ဟုိေရႊ႔ ဒီတြန္း လုပ္မွ ရမွာကုိး။ (ခုတေလာ ၀က္ဆုိက္ေတြ၊ ဘေလာ့ေတြကုိ မုိဘုိင္ဖုန္းစာမ်က္ႏွာဆုိၿပီး Google က ၀န္ေဆာင္မႈ သီးသန္႔ ေပးထားတယ္၊ ဒီ ayechanmon.blogspot.com ဘေလာ့ကုိလည္း မုိဘုိင္ဖုန္းနဲ႔ ဖြင့္ၾကည့္လုိ႔ ရတယ္။

16. Byte = ဘုိက္
နီးစပ္ေထာင့္မ်ားရဲ့ အစဥ္အတန္း တစ္ခု (ပံုမွန္အားျဖင့္ ၈-ခု) ကုိ ၁-ယူနစ္လုိ႔ ေခၚတယ္။ ၁-ယူနစ္ကုိ ၁ နဲ႔ ၀ ခ်ည္း ၈-ခုျပည့္ေအာင္ ေပါင္းထားစပ္ထားတယ္။ ဒီေပါင္းစပ္တစ္ခုကုိ ၁-ဘုိက္လုိ႔ ေခၚတယ္။ ၁-ဘုိက္ဆုိတာနဲ႔ “0 0 1 1 0 1 0 1” ဂဏန္းစဥ္ ၈-လံုး ျဖစ္ေနရမယ္။ ဥပမာ - စာခ်ည္းသက္သက္ ပါတဲ့ ဖုိင္တစ္ခုမွာ စာဖုိင္ေတြကုိ အကၡရာေတြက ကုိယ္စားျပဳမေနဘဲ၊ ဒီအစဥ္အတန္း ဂဏန္းေတြကသာ ေနရာယူ ကုိယ္စားျပဳေနမွာပါ။ bit ကေန byte ျဖစ္၊ byte ကေန Mega-byte ျဖစ္၊ Mega-byte ကေန Gaga-byte ျဖစ္သြားတာကုိ သတိျပဳပါ။ အခုေခတ္ သံုးစြဲေနတဲ့ KB, MB, GB ဆုိတာ ဘုိက္ကုိ အေျခခံထားတဲ့ စနစ္ပါပဲ။


17. 12-key Keypad = ဂဏန္း ၁၂-လံုးပါ ကီးပက္
ပံုမွန္ တယ္လီဖုန္း တစ္လံုးရဲ့ ကီးပက္ဟာ ၃-တုိင္ႏွင့္ ၄-တန္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ထိပ္ဆံုးတန္းမွာ ဂဏန္း 1. 2. 3 ပါရွိၿပီး၊ ေအာက္ဆံုးတန္းမွာေတာ့ *. 0. # (စတား၊ ဇီ႐ုိး၊ ဟက္) တုိ႔ ပါ၀င္တယ္။ ဂဏန္း 2 3 4 5 6 8 အကြက္တုိ႔မွာ အကၡရာ ၃-လံုးစီ (၁၈-လံုး) ထည့္ထားၿပီး၊ 7 နဲ႔ 9 မွာေတာ့ အကၡရာ ၄-လံုးဆီ (၈-လံုး) ထည့္သြင္းထားတယ္။ ဒါကုိ ၁၂-ကီး ကီးပက္ (ဂဏန္း ၁၂-လံုးပါ ကီးပက္) လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ေခတ္ေဟာင္းဖုန္းကုိ သံုးခဲ့ၿပီး ခုေခတ္ေပၚ မုိဘုိင္ဖုန္း (တုိ႔ထိမ်က္ႏွာျပင္) နဲ႔ မရင္းႏွီးေသးရင္ ဒီကီးပက္ပံုစံ 12-key Keypad ကုိသာ ေရြးခ်ယ္ၿပီး သံုးစြဲလုိက္ပါ။

18. 20-key Keyboard = အလံုး ၂၀ ကီးဘုတ္
ကြန္ပ်ဴတာလက္ကြက္သံုး ပံုမွန္ ကီးဘုတ္ျဖစ္တဲ့ (QWERTY- ကြာတီ) ကုိ ထက္၀က္ ျခမ္းထားတဲ့ ကီးဘုတ္အမ်ဳိးအစားကုိ 20-key Keyboard လုိ႔ ေခၚဆုိတယ္။ ဖုန္း၊ သင္ပုန္းမွာက ေနရာက်ဥ္းတဲ့အတြက္ တစ္ခါႏွိပ္ တစ္ျခမ္းစီ စတုိင္လ္နဲ႔ ျပဳလုပ္ထားတာပါ။ ပံုမွန္ ကြန္ပ်ဴတာရဲ့ ကီးဘုတ္ေတြနဲ႔ အကြ်မ္း၀င္ေနတဲ့ သူေတြကို ရည္ရြယ္ၿပီး ထုတ္လုပ္ထားတယ္။


19. QWERTY = ကြာတီ ကီးဘုတ္
ကြန္ပ်ဴတာရဲ့ ပံုမွန္ ကီးဘုတ္ကုိေတာ့ QWERTY- ကြာတီလုိ႔ ေခၚဆုိၾကတယ္။ ဘယ္ဘက္ ထိပ္ဆံုး တစ္ျခင္းက အကၡရာျဖစ္တဲ့ Q W E R T Y ကုိ စုေပါင္းၿပီး ေခၚဆုိျခင္းပါ။ လက္ႏွိပ္စက္လုိ႔ ေခၚတဲ့ တုိက္ပ႐ုိက္တာ (Typewirer) ေခတ္ကတည္းက အဂၤလိပ္စာအတြက္ စနစ္တက် တီထြင္ထားတဲ့ လက္ကြက္ရဲ့ အေနအထားအတုိင္း ကြန္ပ်ဴတာ ကီးဘုတ္မွာ ျပန္လည္ အသံုးခ်တာပါ။
ကီးပက္ (Key Pad) နဲ႔ သံုးတဲ့ ဖုန္းေခတ္မွာက်ေတာ့ ဒီလက္ကြက္ကုိ သံုးရင္ လက္ကြက္ ေသးသြားမယ္၊ အကၡရာ/ဂဏန္း တစ္လံုးနဲ႔တစ္လံုး ကပ္သြားမယ္။ ဆုိးက်ဳိးကေတာ့ ႐ုိက္တဲ့အခါ မျမင္မစမ္း ျဖစ္တာလုိ႔၊ ဒီ႐ုိက္ ဟုိထြက္တာတုိ႔ ျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကီးပက္ေခတ္မွာ ဒီကြာတီစနစ္ကုိ မသံုးျဖစ္ဘူး။ တုိ႔ထိမ်က္ႏွာျပင္ (Touch Screen) ေခတ္မွာေတာ့ ဖုန္းေကာ၊ သင္ပုန္းပါ အရြယ္အစား ႀကီးလာတယ္။ ကီးဘုတ္ကုိလည္း အရြယ္အစားစံု ခ်ဳံ/ခ်ဲ့လုိ႔ ရတာမုိ႔ ကြာတီစနစ္ ကီးဘုတ္ကုိ ျပန္သံုးျဖစ္တာပါ။ ကြန္ပ်ဴတာလက္ကြက္နဲ႔ အကြ်မ္း၀င္ၿပီးသား စာ႐ုိက္သမားေတြအတြက္ကေတာ့ ကြာတီကီးဘုတ္ကုိပဲ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ ေရႊးခ်ယ္ၾကမွာ အမွန္ေပ။

20. GPS = ဂ်ီပီအက္စ္ (ေျမပံုစနစ္)
ဂ်ီပီအက္စ္ (GPS) ဆုိတာ ကမၻာလံုးဆုိင္ရာ ေျမပံု အသံုးျပဳစနစ္ကုိ ရည္ညႊန္းတာပါ။ Global Positioning System (GPS) ေပါ့။ ဖုန္းကုိင္ထားသူက ဘယ္ေနရာမွာ ေရာက္ေနသလဲဆုိတာကုိ ဂ်ီပီအက္စ္-ၿဂိဳဟ္တုကေနတစ္ဆင့္ သက္ဆုိင္ရာ ဖုန္း႐ံုးဆီသုိ႔ အေၾကာင္းၾကားၿပီး ဖုန္းကုိင္သူထံ ျပန္လည္ အသိေပးတဲ့ စနစ္တစ္ခုပါ။
ဥပမာ - ကမ္းနားဟုိတယ္မွာ တည္းခုိေနတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား တစ္ေယာက္က ေရႊတိဂုံဘုရားကုိ သြားခ်င္တယ္ ဆုိပါစုိ႔။ ဂ်ီပီအက္စ္ရဲ့ ဆပ္ခ်္ေဘာက္ (Search Box) မွာ “Shwedagon Pagoda” လုိ႔ ႐ုိက္ထည့္လုိက္မယ္။ Search (ရွာေဖြ) ကီးကုိ ႏွိပ္လုိက္မယ္။ ဒါဆုိရင္ ကမ္းနားဟုိတယ္ကေန ေရႊတိဂုံဘုရားသုိ႔ သြားရမယ့္ လမ္းေၾကာင္းကုိ ဂ်ီပီအက္စ္ (GPS) စနစ္က တြက္ခ်က္ ေဖာ္ျပေပးပါလိမ့္မယ္။
ဖုန္းနဲ႔ အင္တာနက္သံုးတာ ေခတ္မစားေသးတဲ့ ျမန္မာျပည္အတြက္ ဂ်ီပီအက္စ္ကုိ ၂-မ်ိဳး ခြဲထားတယ္ဆုိပဲ။ အြန္းလုိင္း-ဂ်ီပီအက္စ္နဲ႔ ေအာ့ပ္လုိင္း-ဂ်ီပီအက္စ္ ေပါ့။ Online GPS ကုိေတာ့ ဖုန္းမွာ အင္တာနက္ခ်ိတ္ထားတဲ့ သူတုိင္းက ဖုန္းလုိင္း၀င္တဲ့ ေနရာတုိင္းမွာ သံုးလုိ႔ ရတယ္။ 0ff line ကုိေတာ့ ဖုန္းလုိင္း မ၀င္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္။ အင္တာနက္ ကြန္နက္ရွင္း မရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္႐ုံေလး သံုးလုိ႔ရေအာင္ ပံုေသ ထည့္ေပးထားတဲ့ ေျမပံုစနစ္ေပါ့။
 
-ဆက္ရန္-