မုိဘုိင္ဖုန္း အသံုးအႏႈန္း (၁)

မီဒီယာ (Media) ေခတ္လုိ႔ ေခၚဆုိေနၾကတဲ့ ကေန႔ေခတ္ဟာ မုိဘုိင္ဖုန္း (Mobile Phone) နဲ႔ မီဒီယာကုိ လက္ခံ ရယူၾကသလုိ မုိဘုိင္ဖုန္းနဲ႔ပဲ မီဒီယာကုိ ျပန္လည္ မွ်ေ၀ (Share) ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ကာ “သက္ေရာက္ႏုိင္အား” ေဖာ္ျမဴလာအရ မီဒီယာသမားေတြက မိုဘုိင္ဖုန္းကုိ အသားေပးလာၾကရတယ္။ ဆုိလုိတာက မုိဘုိင္ဖုန္းအတြက္ သီးသန္႔ မီဒီယာက႑ကုိ ဖန္တီးလာၾကတယ္။ တစ္ဖန္ “တန္ျပန္သက္ေရာက္အား” ေဖာ္ျမဴလာအရ မုိဘုိင္ဖုန္း ထုတ္လုပ္တဲ့ ကုမၸဏီေတြက မိုဘိုင္ဖုန္းမွာ မီဒီယာက႑ ျပည့္စံုသထက္ ျပည့္စံုလာေအာင္ ထည့္သြင္း ထုတ္လုပ္ၾကရတယ္။ အမ်ားနားလည္တဲ့ စကားလံုးနဲ႔ ေျပာရရင္ ဘယ္သတင္းမဆုိ မုိဘိုင္ဖုန္းနဲ႔ ဖတ္ႏုိင္ေအာင္၊ ဘယ္႐ုပ္ပံုမဆုိ မုိဘုိင္ဖုန္းနဲ႔ ၾကည့္ႏုိင္ေအာင္၊ ဘယ္အသံ/ သီခ်င္းမဆုိ မိုဘိုင္ဖုန္းနဲ႔ နားေထာင္လုိ႔ ရေအာင္၊ ဘယ္ဗီဒီယုိ/႐ုပ္ရွင္မဆုိ မုိဘုိင္ဖုန္းနဲ႔ ၾကည့္႐ႈႏုိင္ေအာင္ မုိဘုိင္ဖုန္းကုိ ထုတ္လုတ္တဲ့ ကုမၸဏီေတြက အၿပိဳင္ၾကဲ ထုတ္လုပ္ၾကရေတာ့တယ္။

အရင္ေခတ္ေတြတုန္းကဆုိ ဖုန္းဆုိတာနဲ႔ စကားေျပာတဲ့ ခြက္ေလာက္ သိထားၾကတာပါ။ ဒီခြက္ကုိ တစ္ေနရာမွာ အတည္ ထားထားရတယ္။ ကိုယ္က ဆက္ခ်င္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဟုိဘက္က ဆက္လာလုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီစကားေျပာခြက္ ရွိတဲ့ေနရာကုိ သြားၿပီး ဆက္သြယ္မႈ ျပဳၾကရတယ္။ အဲဒီေခတ္ကုိ တယ္လီဖုန္းေခတ္ (Telephone) လုိ႔ ေခၚတယ္ဆုိပဲ။

ေနာက္တစ္ေခတ္က်ေတာ့ သြားေလရာ လာေလရာမွာ ကိုယ္နဲ႔မကြာ သယ္ေဆာင္သြားႏုိင္တဲ့ စကားေျပာ ကိရိယာ တစ္ခုအျဖစ္ ဖုန္းကုိ အဆင့္ ထပ္ျမွင့္ခဲ့ၾကတယ္။ ဘယ္ေနရာပဲ ေရာက္ေရာက္ ဘယ္မွာပဲ ေပါက္ေနေပါက္ေန ဒီစကားေျပာ ကိရိယာကုိသာ ေဆာင္သြားေလ။ အုိေကၿပီ။ အာဖရိကတုိက္က အမဲလုိက္ မုဆုိးေတြ ဒီစကားေျပာ ကိရိယာကုိ သံုးၿပီး အမဲေကာင္ကုိ ေတာလွန္႔ ေတာေျခာက္ၾကတယ္ ဆုိပဲ။ ဒါကုိ မုိဘုိင္ဖုန္းေခတ္ (Mobile Phone) လုိ႔ ေျပာရေလမလားပဲ။

အဲ… အခုေခတ္က်ေတာ့ မုိဘုိင္ဖုန္းဆုိတာ ဖုန္းဆက္႐ုံေလးသာ အသံုး၀င္တဲ့ ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဖုန္း တစ္လံုးရဲ့ အသံုး၀င္မႈက က်ယ္ျပန္႔လာၿပီ။ မီဒီယာ ေပါင္းစံုကုိ ဘက္ေပါင္းစုံကေန အသံုးခ်ႏုိင္တယ္။ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ စာ ေကာက္ဖတ္ႏုိင္တယ္။ ဘယ္ေနရာသြားသြား သတင္း နားေထာင္ႏုိင္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အပ်င္းေျပ ဂိမ္းေဆာ့ကစားႏုိင္တယ္။ မုိးေလတစိမ့္စိမ့္ လြမ္းရိပ္ပုိက သီခ်င္း၊ ကာရာအုိေကနဲ႔ ကခုန္ႏုိင္တယ္။ တီဗီ ဗီဒီယုိ ခုိးၾကည့္ႏုိင္တယ္။ ဒါတင္ ဘယ္ဟုတ္လိမ့္မတုန္း ေတႊ႔ကရာျမင္ကြင္း ဖုန္းနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ႏုိင္တယ္။ ဘယ္ျဖစ္ရပ္မဆုိ ဓာတ္ပံုခုိး႐ုိက္ကာ အင္တာနက္ေပၚ တန္းတင္ႏုိင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကေန႔ေခတ္သံုး ဖုန္းကုိ စတုိင္က်က် စမတ္က်က် ကုိယ္တြယ္သံုးစြဲႏုိင္တာမုိ႔ စမတ္ဖုန္း (Smart Phone) လုိ႔ ေခၚၾကတယ္ ထင္ပါရဲ့။

အဲဒီလုိ ဘက္စံုေတာ္တဲ့ ေခတ္မွာ ဘက္စံု အသံုး၀င္တဲ့ စမတ္ဖုန္းကုိ တုိ႔တစ္ေတြက သံုးေနၾကပါရက္နဲ႔ ဖုန္းရဲ့ အသံုးအႏႈန္း ေခၚဆုိပံုကုိ တီးမိေခါက္ မိ မရွိခဲ့ျငား “ျမင္းခြစီးလွ်က္ အထီးအမ အခြဲခက္” သလုိမ်ဳိး ျဖစ္သြားမွာ စုိးတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း စမတ္ဖုန္းဆုိတာ စမတ္ပဲ က်သလား၊ တစ္မတ္ပဲ တန္ေရာ့သလား ခြဲျခား သိႏုိင္ေအာင္ ဇြတ္ေလ့လာ၊ ဇြတ္အသံုးခ်၊ ဇြတ္သံုးပစ္လုိက္ၾကပါစုိ႔။

ဖုန္းအသံုးအႏႈန္းေတြထဲက အသံုးမ်ားတဲ့ ဖုန္းေ၀ါဟာရကုိ အခ်ိန္ရရင္ ရသလုိ တင္ျပေပးသြားမွာပါ။ တင္ျပတဲ့ေနရာမွာ အဂၤလိပ္ အကၡရာစဥ္အတုိင္း ေကာက္ႏႈတ္ တင္ျပဖုိ႔ စိတ္ကူးထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၾကံဳရင္ၾကံဳသလုိ အသစ္ထြက္ေပၚလာတဲ့ ေ၀ါဟာေတြကုိလည္း အခါအားေလွ်ာ္စြာ ၾကားညွပ္ တင္ျပမွာပါ။ ကေန႔အဖုိ႔ တင္ျပမွာကေတာ့ အကၡရာစဥ္ထဲက ပထမဦးဆံုး ေအ (A) နဲ႔ စလုိက္ၾကရေအာင္-



1.Accelerometer = တုိင္းတာသည့္ ကိရိယာ
ဖုန္းကုိ အေပၚဘက္သုိ႔ ေထာင္လုိက္ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေအာက္ဘက္သုိ႔ လွဲခ်တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ုပ္ပံု အလုိလုိလွည့္ေပးသည့္ စနစ္ပါ။ ဖုန္းကသာ ေဒါင္လုိက္၊ အလ်ားလုိက္ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မယ္၊ ႐ုပ္ပံုကေတာ့ မူလအတုိင္းပါပဲ၊ မေျပာင္းလဲပါ။ ဘယ္လုိပဲ ေစာင္းေစာင္း ေရျပင္ညီအတုိင္း တစ္မတ္တည္း ရွိေနတတ္တဲ့ ျပဒါးမ်ဥ္းနဲ႔ အလားတူတယ္လုိ႔ပဲ ေျပာရမလား။ ပစ္ခ်လုိက္တုိင္း ေထာင္ေထာင္ေနတဲ့ ပစ္တုိင္းေထာင္လုိ ခြ်တ္စြတ္လုိ႔ပဲ ဆုိရမလား မသိပါ။ ေသခ်ာတာက နာရီလက္တံ လည္သလုိ ဖုန္းကုိ လွည့္ၾကည့္လုိက္ပါ၊ ဖြင့္ထားတဲ့ ႐ုပ္ပံုေတြက ပန္းပန္လွ်က္ပါ၊ လည္မသြားပါ။Tablet (သင္ပုန္း) မွာဆုိ ပုိသိသာတယ္။ Rotate နဲ႔ ဆင္တူေသာ စကားလံုးပါ။

2. Activation = ဖြင့္ျခင္း (အက္ဒီဗိတ္ လုပ္ျခင္း)
အသံုးျပဳမယ့္ နက္ေ၀ါ့ဒ္လုိင္းဆီသုိ႔ မိမိဖုန္းလိုင္းကုိ ဖြင့္ေပးဖုိ႔ လုပ္ရတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ပါ။ ဥပမာ- ဖုန္းဟန္းဆက္ တစ္လံုး ၀ယ္လာပါက မိမိထည့္သြင္း အသံုးျပဳမည့္ စင္းကဒ္ (Sim) ကုိ လုိင္းဖြင့္ခုိင္းျခင္း၊ ဖုန္းလုိင္းကုမၸဏီကေန လုိင္းကုိ ဖြင့္ေပးျခင္းကုိ ဆုိလုိသည္။ ဖုန္းဟန္းဆက္ေကာ၊ ဖုန္း-စင္းကဒ္ပါ Activate မျဖစ္ပါက ဖုန္းလုိင္း ၀င္မည္မဟုတ္ပါ။ ဖုန္းကုိ အသံုးျပဳလုိ႔ ရမည္ မဟုတ္ပါ။

3.Airplane Mode = လုိင္းကုိ ပိတ္ထားသည့္ အေျခအေန
ခုေခတ္ေပၚ စမတ္ဖုန္းမွာ အဲယားပလိန္းမုဒ္ (Airplane Mode) သုိ႔မဟုတ္ ဖလုိက္မုဒ္ (Flight Mode) ကုိ ထည့္သြင္းထားတတ္တယ္။ မိမိသြားရမယ့္ ခရီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ျဖစ္သန္းသြားရတဲ့ တာ၀ါတုိင္မ်ားမွ လြင့္ထုတ္ေနတဲ့ ေရဒီယုိလႈိင္း ၀ါယာလက္လုိင္း ဆြဲအားေၾကာင့္ ဖုန္းထဲက ဘကၳရီ အျမန္ ကုန္တတ္တယ္။ ဒါကုိ တားဆီးတဲ့အခါ အသံုးျပဳပါ။ ဖုန္းပါ၀ါကုိ မပိတ္ရဘဲ ဘကၳရီကုိ ေခြ်တာတဲ့သေဘာပါ။ ေလယာဥ္စီးတဲ့အခါ ေလယာဥ္ေပၚ ဖုန္း အသံုးျပဳခြင့္ မေပးပါ။ ထုိအခါ ဖုန္းကုိ ပါ၀ါပိတ္စရာမလုိဘဲ ဒီ Airplane Mode ကုိ ႏွိပ္လုိက္ရင္ ဖုန္းကုိ ပိတ္လုိက္သလုိပါပဲ။ ဆက္သြယ္မႈ အကုန္ျပတ္ေတာက္သြားပါလိမ့္မယ္။

4.Alarm Clock = ႏႈိးစက္
အခုေခတ္ေပၚ ဖုန္းေတြမွာ ျပကၠဒိန္ေတြ၊ နာရီႏႈိးစက္ေတြ ထည့္ေပးထားတတ္တယ္။ အရင္တုန္းက ထုတ္လုပ္တဲ့ ဖုန္းေတြမွာ ႏႈိးစက္ကုိ နာရီႏႈိးစက္လုိပဲ တစ္ရက္စာ၊ တစ္ခ်ိန္ကုိသာ သတ္မွတ္ေပးတယ္။ ဆုိလုိတာက မနက္ ၄-နာရီတိတိ ႏႈိးစက္ကုိ ခ်ထားရင္ မနက္ေလးနာရီတုိင္း ထျမည္မယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အခုေနာက္ပုိင္း ထုတ္တဲ့ စမတ္ဖုန္း အမ်ားစုကေတာ့ ေန႔ရက္အလုိက္ နာရီခ်ိန္ၿပီး ႏႈိးစက္ ေပးလုိ႔ ရတယ္။ ဥပမာ- ဇြန္လ ၁၅-ရက္ေန႔ ညသန္းေခါင္ ၁၂း၁၅ မွာ ကန္မယ့္ ေဘာလံုးပြဲကုိ ထၾကည့္ခ်င္သပဆုိရင္ JUN 15 00:15 AM ကုိ ခ်ိန္ၿပီး ႏႈိးစက္ ခ်ထား။ ဒါဆုိ ေနာက္ ၂-ရက္ ညသန္းေခါင္အခ်ိန္မွာ နာရီႏႈိးစက္ ထျမည္လာမွာပါ။ ရက္အမ်ားႀကီး၊ အခ်ိန္အမ်ားႀကီးကုိ ၾကိဳတင္ ခ်ိန္းထားလုိ႔ ရတယ္။ ဘယ္ေန႔၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္ကုိ သြားမယ္လုိ႔ စိတ္ကူးထဲ ေပၚလာတဲ့အတုိင္း ႏႈိးစက္ကုိသာ ခ်ထား။ အခ်ိန္တိက်စြာ သင့္ကုိ ႏႈိးေဆာ္ေပးပါလိမ့္မယ္။



5.Alphanumeric = အကၡရာနဲ႔ ဂဏန္း
အရင္ထုတ္ဖုန္းေတြမွာ ကီးပက္နဲ႔ သံုးရတဲ့အတြက္ ကီးပက္ တစ္ကြက္စာကုိ အကၡရာ ၃-လံုးနဲ႔ ဂဏန္း ၁-လံုး ထည့္သြင္းေပးထားတယ္။ ဥပမာ ဒုတိယအကြက္မွာ ABC နဲ႔ 2 ကုိ ထည့္ထားတယ္။ ဒီကီးပက္ကုိ ပထမတစ္ခါ ႏွိပ္ရင္ A၊ ဒုတိယ B၊ တတိယ C၊ စတုတၳ 2 ေပါ့။ ခုေခတ္ Touch Screen (တုိ႔ထိမ်က္ႏွာျပင္) ဖုန္းေတြမွာ ကီးပက္ မရွိဘူး။ ဒီေတာ့ စာေတြကုိ ႐ုိက္ရတဲ့အခါမွာ ေအာ္တုိ ကီးဘုတ္ေတြ ေပၚလာတယ္။ လက္ကြက္ေတြ မ႐ႈပ္ေအာင္ ဆုိၿပီး အကၡရာျဖစ္တဲ့ ေအ ကေန ဇက္ (A – Z) အထိ ကုိ တသီတျခား။ ဂဏန္း ၀ ကေန ၉ အထိ (0 – 9) ကုိ တသီတျခား ခြဲထုတ္ထားတတ္တယ္။ ဒီႏွစ္မ်ိဳးလံုးကုိ အသံုးျပဳခ်င္သပဆုိရင္ Alphanumeric ရဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကုိသာ ေရြးထားပါ။

6.Analog = အလားတူ (အနာေလာ့ဂ္)
ေလလႈိင္းကေနတစ္ဆင့္ အသံစနစ္ ဖလွယ္ ( ေပးပုိ႔၊ လက္ခံ) ျခင္းကုိ အနာေလာ့ဂ္လုိ႔ ေခၚတယ္။ ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ့ အသံကုိ လႈိင္းႀကိမ္ႏႈန္းနဲ႔ တုိင္းတာၿပီး လက္ခံသည့္ ေရဒီယုိအသံလႈိင္း ဆီသုိ႔ တုိက္႐ုိက္ေပးပုိ႔ျခင္းကုိ ဆုိလုိတာပါ။ အရင္ႀကိဳးဖုန္းေတြမွာ အနာေလာ့ဂ္စနစ္ခ်ည္း သံုးၾကတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွ ဒစ္ဂ်စ္တယ္လ္စနစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲတပ္ဆင္လာၾကတယ္။ အနာေလာ့ဂ္စနစ္သံုး ဆယ္လူလာဖုန္းကုိ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္မွ အေမရိကန္ႏုိင္ငံတြင္ စတင္အသံုးျပဳႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီစနစ္ကုိ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုေလာက္ပဲ သံုးခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ပုိင္း ဒစ္ဂ်စ္တယ္လ္စနစ္ကုိ ေျပာင္းလဲလုိက္တယ္။ အမွန္မေတာ့ အနာေလာ့ဂ္စနစ္ကုိ အေျခခံၿပီးမွ 1-G (၀မ္းဂ်ီ) လုိ႔ေခၚတဲ့ ပထမမ်ဳိးဆက္ (First Generation) ကုိ ေျပာင္းလဲခဲ့တာပါ။ အခုဆုိ ဖုိး-ဂ်ီ (4-G) စနစ္ကုိေတာင္ တက္လွမ္းေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံအမ်ားစုကေတာ့ သရီး-ဂ်ီ (3-G) စနစ္ကုိ သံုးစြဲေနၾကဆဲပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ ၃-ဂ်ီ (3-G) စနစ္ကုိ အခုမွ တာစူေနတယ္ ဆုိပဲ။

7.Android = မႏုႆစက္႐ုပ္ (အန္ဒရြဳိက္)
စမတ္ဖုန္းမွာ အသံုးျပဳေနတဲ့ စက္လည္ပတ္မႈစနစ္ (OS) ျဖစ္တယ္။ (အခုတေလာ ထုတ္လုပ္လာၾကတဲ့ သင္ပုန္း (Tablet) မွာလည္း ဒီစနစ္ကုိခ်ည္း သံုးလာၾကတယ္။ Apple ထုတ္ကုန္က လြဲရင္ေပါ့။) လင္းနက္စနစ္ကုိ အေျခခံၿပီး ဂူဂဲလ္ကေန ဦးေဆာင္ တီထြင္ထားတဲ့ ဖုန္းသံုး ေဆာ့၀ဲလ္အမည္တစ္မ်ဳိး ဆုိပါေတာ့။ (အန္ဒရြိဳက္-အေၾကာင္းကုိ သီးျခား ေဆာင္းပါး ေရးထားၿပီ ျဖစ္တယ္။)



8.Antenna = အင္တာနာ (ဧရိယာတုိင္)
ေရဒီယုိလႈိင္းကုိ ေပးပုိ႔/ လက္ခံရယူဖုိ႔အတြက္ ဖုန္းမွာ ထည့္သြင္းထားရတဲ့ ကိရိယာကုိ ေခၚတာပါ။ အင္တာနာကုိ ပံုစံ အဖုံဖုံ၊ အရြယ္အစား အစံုစံု ထုတ္လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ အရင္ဖုန္းေတြတုန္းကဆုိ အျပင္ကုိ စတုိင္က်က် ထုတ္ေပးထားေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္းထုတ္ စမတ္ဖုန္းမွာက်ေတာ့ အတြင္းမွာပဲ ထည့္သြင္းထားၾကတယ္။ လူ႔အၾကိဳက္ေတြကုိ လုိက္ၿပီး ေဖာ္လုိက္၊ ဖြက္လုိက္ ေနမွာပါ။ ဖုန္းလုိင္း ဆြဲအားေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူး၊ လုိင္းမိတယ္ မမိဘူးဆုိတာ ဒီထည့္သြင္းထားတဲ့ အင္တာနာေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္။

9.Area Code (NPA) = ဧရိယာကုဒ္
ေယဘုယ်အေနနဲ႔ ဧရိယာကုဒ္လုိ႔ သံုးစြဲၾကေပမယ့္ ဖုန္းသံုးေ၀ါဟာနဲ႔ဆုိ NPA (Numbering Plan Area) လုိ႔ သံုးႏႈန္းၾကတယ္။ အေမရိကန္ အပါအ၀င္ ေျမာက္အေမရိကတုိက္မွာ သံုးစြဲၾကတဲ့ နံပါတ္ ၁၀-လံုးထဲက ပထမဦးဆံုး ဂဏန္း ၃-လံုးကုိ ဆုိလုိတာပါ။ ဧရိယာကုဒ္မွန္း သိေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွ ဂဏန္း ၁ နဲ႔ စၿပီး မသံုးပါ။ အခုအခါမွာေတာ့ ပထ၀ီ၀င္ အေနအထားကုိ တြက္ခ်က္ၿပီး ႏုိင္ငံအလုိက္ ဧရိယာကုဒ္ကုိ ခ်မွတ္ေပးထားတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံဆုိ ၀၀၉၅ ဒါမွမဟုတ္ +၉၅ ေပါ့။ ဧရိယာကုဒ္ကုိ ႏုိင္ငံအလုိက္သာ သံုးစြဲသင့္တဲ့ စကားလံုး ျဖစ္ေပမယ့္ အခုေခတ္ကား ၿမိဳ့အလုိက္ပါ သံုးစြဲေနၾကတယ္။ ဥပမာ ရန္ကုန္ၿမိဳ့ဆုိ ၀၁၊ မႏၱေလးကုိ ၀၂၊ ေမာ္လၿမိဳင္ကုိ ၀၃၂။ ဒါေတြကုိလည္း ဧရိယာကုဒ္ပဲ တင္စားၾကတယ္။ ၾကိဳးဖုန္း အသံုးမ်ားတဲ့ ႏုိင္ငံေတြမွာေတာ့ ေခတ္ေပၚ မုိဘုိင္ဖုန္းအတြက္ သီးသန္႔ကုဒ္ ထုတ္ေပးထားေသးတယ္။ ပမာအားျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာဆုိ ၀၉ ပံုစံလုိေပါ့။

10.Auto-focus = ေအာ္တုိ-ဖုိကပ္ (အလုိအေလွ်ာက္ အခ်ိန္အဆ)
ေအာ္တုိ-ဖုိကပ္ဆုိတာ စမတ္ဖုန္းမွာ ထည့္သြင္းထားၾကတဲ့ ကင္မရာေတြရဲ့ ဓာတ္ပံု႐ုိက္ႏုိင္စြမ္း အရည္အေသြးကုိ ေျပာတာပါ။ ကင္မရာနဲ႔ ဓာတ္ပံုကုိ ႐ုိက္တဲ့အခါ ကင္မရာမင္း အမ်ားစုက ဖစ္စ္-ဖုိကပ္နဲ႔ ႐ုိက္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလင္းအေမွာင္ အကြာအေ၀းကုိ ခ်ိန္းႏုိင္မွ ၾကည္လင္ျပတ္သားတဲ့ ဓာတ္ပံုေကာင္း တစ္ပံု ထြက္လာမွာပါ။ ဒါကုိ စပါယ္ရွယ္ ေလ့လာထားတဲ့ ကင္မရာမင္းကမွ ႐ုိက္တတ္တာပါ။ အေပ်ာ္တမ္းသမားအတြက္ေတာ့ မကုိက္ဘူး။ ဓာတ္ပုံကုိ ႐ုိက္လုိက္ေပမယ့္ ေမွာင္မည္းခ်င္ မည္းေနမယ္၊ ၀ါးတားတား ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမယ္ေပါ့။ ဒီေတာ့ကာ အေပ်ာ္တမ္းအဆင့္သာ ထည့္သြင္းထားတဲ့ ဖုန္းရဲ့ ကင္မရာကုိ ပုိ႐ုိက္ရလြယ္ေအာင္ဆုိၿပီး ေအာ္တုိ-ဖုိကပ္စနစ္ ထည့္သြင္းေပးထားတယ္။ ကင္မရာရဲ့ မွန္ဘီးလူး အခ်ိန္အဆ၊ ရွတ္တာလုိ႔ေခၚတဲ့ ကင္မရာရဲ့ အလင္းတံခါး အနည္းအမ်ား ဖြင့္ပိတ္- စတာေတြကုိ ခ်ိန္ဆမေနေတာ့ဘဲ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္နဲ႔ ဓာတ္ပံု႐ုိက္ႏုိင္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္တာပါ။ ဒီေအာ္တုိ-ဖုိကပ္စနစ္နဲ႔ ႐ုိက္တဲ့အတြက္ ကင္မရာက ႐ုပ္ပံုကုိ ျမန္ဆန္စြာ ဖမ္းႏုိင္တယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေ၀းေ၀း၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ နီးနီး ဒီပံုေသနည္းနဲ႔ ကင္မရာက တြက္ခ်က္ၿပီး ခ်ိန္ဆေပးထားတဲ့အတြက္ ႐ုိက္လုိက္တဲ့ ႐ုပ္ပံုတုိင္း ေ၀း၀ါးမေနေတာ့ဘူး။

- ဆက္ရန္-